سیف الله بخش پایانی

افسر عراقی دکمه را بالا زد و اشاره کرد نفر بعدی داخل شود. از اتاق بیرون آمدم. سیف ا... ناله می کرد و مثل مار به خود پیچیده بود. خون از دماغ و بر روی لباسهایش جاری شده بود خواستم کمکش کنم که سرباز عراقی با داد و فریاد مانع شد و مرا با ضربات کابل به داخل سلول برد و بسرعت در سلول را بستند. عراقی ها به ترتیب 10 نفر 10 نفر همه را برای مصاحبه بردند و بعد از اتمام مصاحبه ها که از ظهر گذشته بود دو سرباز عراقی سیف ا... را کشان کشان داخل سلول انداختند. به سراغش رفتم دیدم تمام بدنش خیس است و اثری از خون ریزی در او دیده نمی شود. کمی بادش زدم و آهسته از او سئوال کردم:

-         چرا خیس شدی؟

بسختی سرش را بلند کرد و نگاهی به لباسهایش کرده و گفت:

-         «مو اصلا"او ندیدم».

یکی از بچه ها با خنده گفت:

-         وقتی بی هوش بودی دو سطل آب ریختند حاجی دوش گرفتی تو این گرما واقعا" غنیمت است.

سیف ا... لبخندی زد و با همان لهجه بوشهری گفت:

-         «مو از روز ازل بختم کج افتاد»

بیشتر بچه ها خنده شان گرفت و سیف ا... بادیدن شادی بچه ها شروع به خندیدن نمود. دندانهایش که در اثر آب و هوای جنوب رنگ و لعاب قهوه ای به خود گرفته بود برای همه بچه ها جالب و این امر خنده ها را بیشتر کرد.